بررسی یک ساله آسیب اندام تحتانی ناشی از تصادفات ترافیکی ارجاعی به مرکز پزشکی قانونی کرمان

زمینه و هدف: اندام تحتانی شایع ترین ناحیه آسیب دیده در انواع مختلف صدمات ناشی از تصادفات بوده و اغلب باعث درمان های طولانی مدت، معلولیت های دائمی و پرداخت خسارت های سنگین می گردد. در این مطالعه سعی شده میزان نقص عضو اندام های تحتانی ناشی از تصادفات مورد بررسی قرار گیرد. روش تحقیق: در یک مطالعه مقطعی تحلیلی کلیه افراد مصدوم به دنبال سوانح ترافیکی ارجاعی به مرکز پزشکی قانونی شهر کرمان در طی یک سال شمسی که منجر به آسیب در اندام تحتانی شده بودند مورد بررسی قرار گرفتند و داده ها بعد از انجام معاینات لازم و بررسی های تخصصی ثبت و با استفاده از نرم افزار spss آنالیز شد. یافته‏ها: در این مطالعه بیشترین فراوانی رده سنی 20 تا 30 سال و 79% مصدومان تحصیلات زیر دیپلم داشتند. بیشترین فراوانی اعضای آسیب دیده در جمعیت مورد مطالعه تنه تیبیا و سپس قسمت فوقانی تیبیا بودند. بیشترین آسیب دیدگان راکبین موتورسیکلت با فراوانی 79% و بیشترین فراوانی آسیب ها معادل 50% در سمت راست مصدومین و بیشترین فراوانی نقص عضو بین 0 تا 5% بود. نتیجه‏گیری: با توجه به این که بیشترین محل های وقوع حادثه در کوچه و خیابان و بیشترین وضعیت حین تصادف راکبین موتورسیکلت و دوچرخه بودند لذا کنترل سرعت وسایل نقلیه و ایجاد تغییرات لازمه در طراحی موتورسیکلت و استفاده از لباس ایمنی در کاهش شکستگی های اندام تحتانی و به دنبال آن نقص عضو حاصله موثر خواهد بود. همچنین با توجه به این که اکثر مصدومان دارای تحصیلات زیر دیپلم بودند ارتقاء سطح آموزش گام بلندی در کاهش نقص عضو حاصل از سوانح ترافیکی خواهد داشت.